Առաջին անգամ լսելիս Աղձք գյուղի մասին այն ոչինչ չէր ասում,սակայն մենք այնտեղ երբ հասանք ամեն ինչ փոխվեց և իրոք ամեն բան սպասվածից լավ էր,կբնութագրեմ օրս՝ սարսափելի էքստրեմալ, տարբերվող, հերաքրքիր այ թե ինչումն էր էքստրիմը կպատմեմ ամենասկզբից՝ ունեցել եմ մեկ օրյա ճամփորդություններ, ճիշտ է ամեն մեկը իր հետաքրքրություններ արթնացրել ինձ մոր սակայն այս լրիվ ուրիշ էր: Ես երբևէ չէի պատկերացնի որ կարող եմ մտնել քարանձավ, որի մուտքի մասը շատ ցացր էր՝ մենք ստիպված էինք սողալով պարկաց վիճակում անցնել ներս: Սակայն հավատացեք չարժեր նման բանը բաց թողնելը և ներսում ամբողջությամբ մութ էր և փոշի: Ինձ թվում է, եթե ճամփորդությունը լավն է լինում դա միայն կախված չէ տեղից նաև կարևոր է թե ով մեզ կուղեկցի,մեզ հետ էին՝ ընկեր Մարիամը և ընկեր Տիգրանը, ինչպես նաև ընկեր Հրայրը՝ հեծանվավարության ուսուցիչը,նա մեր օրը հետաքրքիր դարձրեց նրանով որ տրամադրվեցին մեզ համար հեծանիվներ ճանապարհի որոշ մասը գնալու համար : Իսկապես, ինձ համար յուրահատուկ էր այս ճամփորդությունը :